Viyana'daki hastanenin sonu

Sohbetler Böhler kaosunun boyutlarını gösteriyor

Böhleryanlar bu kaos ortamında cep telefonları aracılığıyla birbirlerine ellerinden geldiğince yardımcı oluyorlar.

(Bild: Martin A. Jöchl, Krone KREATIV)

Hastanenin kapatılmasıyla yaşanan fiyasko, Viyana'daki Lorenz Böhler Hastanesi ekiplerini tüm gücüyle etkiliyor. İç sohbetler kaosu gösteriyor: bilgi yok, talimat yok, bunun yerine çaresizlik ve umutsuzluk var. Son olarak, anlatılan koşullar hastalar için tehlike anlamına geliyor.

Viyana'daki Lorenz Böhler Hastanesi'nden geriye kalan tek şey derme çatma bir poliklinik. Travma cerrahı Heinz Brenner, yerle bir olmuş hastanedeki ilk vardiyasından sonra "Ciddi bir şeyi olan kimsenin gelmesine izin verilmiyor" diyor. Gece boyunca karmaşık bir bacak kırığı olan bir çocuğu tedavi etmek zorunda kalmış. Yanında bir anestezist olmasını isterdi. Bu yüzden çocuğun annesinin güven verici sözleri yeterli olmak zorundaydı.

Uzakta ve genişte anestezist yok
Ayakta tedavi bölümünde, hastanede kalan tek bir anestezist olmadan neler olabileceğini hayal etmek zor. Personel, insanların genellikle düştükten sonra hastaneye geldiklerini söylüyor. Dakikalar içinde durumları bilinç kaybı noktasına kadar kötüleşebiliyor ve yaşamı idame ettirici önlemler için anestezistlere ihtiyaç duyuluyor. Başka seçeneği olmadığı için Brenner, hastane kapandıktan sonraki ilk 24 saati doğaçlama bir şekilde geçirmiş. Bu kaderi ekipteki herkesle paylaşıyor.

"Her şey havada kaldı."

(Bild: zVg)

Net talimatları olmayan Böhler ekipleri, hastanenin kapanmasından bu yana hastaların yanında nerede ve nasıl olabilecekleri konusunda bilgi almak ya da sadece öfke ve umutsuzluklarını gidermek için öncelikle birbirleriyle yaptıkları özel sohbetlere güvenmek zorunda kaldılar. Böhlerians'ın sohbet kanalları Salı gününden bu yana "Bu tam bir kaos", "Arka ve ön tarafa hiçbir şey sığmıyor!" ya da "Her şey bir karmaşa - ve bizim için sadece bir dayak" gibi mesajlarla patlıyor.

Altyapı yok, ama Meidling'deki oryantasyon haritasında yapışkan bir not var - Böhlerlilerin elinde darağacı mizahından başka bir şey kalmadı.

(Bild: zVg)

Bilmediğiniz ekipman için eğitim yok
Meidling'e gönderilen ekipler "kendi" koğuşlarında oksijen bağlantılarının olmadığını ve herhangi bir eğitim almadan bilmedikleri tıbbi ekipmanları kullanmalarının beklendiğini bildiriyor: "Bunların nasıl çalışması gerektiğine dair sıfır bilgi var!" Meidling'deki bir etiketin onları "Lorenz Böhler" olarak tanımlaması sadece alaycı bir gülüşe mal oluyor (yukarıdaki kopyaya bakın). Üçü orada bir dolabı paylaşmak ve park yeri ya da toplu taşıma bileti için yalvarmak zorunda.

"Artık hoşuma gitmiyor"
Birçoğu ne yapacağını şaşırmış durumda: "Artık hoşuma gitmiyor", diye yazıyor bir ekip üyesi, "biz küçükler, yukarıda kimse bir şey düşünmediği için ayak sürüyoruz", bir diğeri, "Şimdi bir göz atacağım. Cevaplanmamış birçok soru cevaplanmazsa, başka bir şey arayacağım" diye yazdı.

Bir hemşire çaresiz çünkü artık hastalarının yanında olamıyor.

(Bild: zVg)

Bir hemşire (yukarıya bakınız) her şeyden önce "durumun hastalar için ne kadar kötü olabileceğini" düşünüyor. Böhler Hastanesi'nde 33 yıl hizmet verdikten sonra artık bir hastanın ziline cevap veremeyecek ve onlara yardım edemeyecek olması onu "kırmış". Meslektaşlarından biri onun için son birkaç haftayı şöyle özetliyor: "... inanılmaz ve gerçeklikten tamamen uzak, bu kaos ... Böylesine büyük bir hastaneyi yok etmek ... Sadece üzgün ve şaşkınım. Bu beni çok incitiyor."