Papaz açıklıyor:

“Kilisede beklemek artık yeterli değil”

Marcus Hütter Graz'daki Heilandskirche kilisesinde papazlık yapıyor ve aynı zamanda "halka açık ayak yıkamaya" katılıyor.

(Bild: Christian Jauschowetz)

Genç Protestan pastör Marcus Hütter, Hıristiyan mesajını insanlara ulaştırmak istiyor. Kiliselerin geleceği bu mu?

Genç Protestan pastör Marcus Hütter'in Maundy Perşembe günü meslektaşlarıyla birlikte (Katolik, Eski Katolik ve Yeni Apostolik kiliseleri de dahil olmak üzere) organize ettiği şey birçok kişi tarafından tam bir provokasyon olarak görülüyor: Graz'daki Herrengasse de dahil olmak üzere halka açık ayak yıkama. "Elbette bu kampanyayla dikkat çekmek istiyoruz, ancak bu öncelikle insanlarla onları harekete geçiren şeyler hakkında konuşmakla ilgili - ve eğer isterlerse Tanrı ve inanç hakkında."

Toplumda giderek daha nadir hale gelen de tam olarak bu konuşmalar. Kendilerini "inançlı" olarak tanımlayan Süryanilerin sayısı yıllardır düşüyor. Paskalya gibi büyük bayramlarda bile kiliseye gidenlerin sayısı giderek azalıyor: Hütter, "Nasıl olsa geliyorlar diye insanları kilisede papaz olarak beklediğiniz zamanlar geride kaldı," diyor.

Marcus Hütter Graz'daki Heilandskirche kilisesinin avlusunda.

(Bild: Christoph Hartner)

 "Bilim her şeye cevap veremez"
Toplum sekülerleşti, insanlar bireysel olarak hayatın anlamını arıyor. Kiliselerde yaşanan birçok kriz ve skandal, insanların kiliseden uzaklaşmasına katkıda bulundu. Bu durum Hütter'in Hıristiyan mesajını duyurmasını daha da önemli hale getiriyor: Halka açık ayak yıkama törenlerinin yanı sıra o ve meslektaşları, örneğin pop-up kilise ayinleri de düzenliyor. "İnsanlarla temas kurduğunuzda ve konuştuğunuzda, pek çok kişinin, bence sadece inancın sağlayabileceği cevapları aradığını fark ediyorsunuz." Bu şu gibi sorularla ilgili: Nereden geliyorum? Hayatımın amacı nedir? Sona erdiğinde ne olacak? "Bilim birçok şeye cevap verebilir ama her şeye değil. Ve işte tam da burada, hayatın büyük sorularıyla birlikte, inancın cazibesi benim için başlıyor.

Kendisi inançla ve papaz olarak çalışma mesleğiyle doğmamış: "Babam Protestan, annem Katolik, ama ben küçükken kiliseye çok sık gitmezdik" diye hatırlıyor. Mödling'li çocukken altı yıl boyunca Brezilya'da yaşamış ve ebeveynleri orada öğretmen olarak çalışmış: "Heyecan verici bir dönemdi ama geri döndüğümüzde biraz kaybolmuştum" diyor. İşte tam da o zaman konfirmasyon dersleri başlamış: "Ve her şey tıkır tıkır işledi. Bir topluluk ve manevi teşvik buldum, aynı zamanda destek de buldum."

Graz'daki Heilandskirche, Steiermark'taki Protestan cemaatinin ana kilisesi.

(Bild: KRONEN ZEITUNG)

"Yaşamın onaylanması bana güç verdi"
Onun için inancın cazibesi neydi ve nedir? "Tanrı tarafından istendiğimi ve sevildiğimi hissetmek. Bu yaşam onayı bana güç verdi." Ve nihayetinde ona bir papaz ve din öğretmeni olma itici gücünü de verdi: "Başlangıçta tıp okumak ve insanlara bu şekilde yardım etmek istiyordum. Ama işler farklı gelişti - neyse ki."

Bir papaz olarak ilkesi: özgün olmak. "Sadece kendi yaşadıklarımı vaaz edebilirim" diyor. "Başka türlüsü ikiyüzlülük olur." İşinin ödülü: "İnsanlarla çok yoğun, dürüst ve zenginleştirici karşılaşmalar yaşıyorum - özellikle de pastoral bakım veya cenazeler söz konusu olduğunda. Burada destek olabilmek zorlayıcı ama bana anlamlı bir görev yaptığım hissini veriyor."

Bu "çılgın fikrin" doğuşu
Ve bu onu stresli zamanlarda da ayakta tutuyor: "Günlük hayatımda Paskalya her şeyden önce yoğun ve meşgul bir zaman - ama bunu inancımdan dolayı yapıyorum." Hütter'e göre Paskalya ve Noel "Hıristiyan inancının doğuşu ve Tanrı'nın bizden biri haline geldiği ve şöyle dediği bu çılgın fikir: ne kadar düşersen düş, ne kadar kötü hissedersen hisset - ben oradaydım ve kurtuluş umudu benim."