Zaferler ve trajediler

Şarkı Yarışması tarihi: Avusturya’nın en iyileri ve en kötüleri

Bu yılki ESC başlangıcımız Kaleen, Malmö'de hazır. Avusturya ESC tarihindeki tarihi anların arasına katılıyor.

(Bild: ORF Sendungen/ORF/Roman Zach-Kiesling)

Wels'ten Kaleen, İsveç'in Malmö kentinde düzenlenecek olan 68. Eurovision Şarkı Yarışması'nda "We Will Rave" adlı şarkısıyla Avusturya'ya üçüncü zaferi getirmek için yarışacak. Ülkemizin ESC tarihi renkli ve ikircikli. Burada, eksiksizlik iddiası olmaksızın kısa bir inceleme yer almaktadır.

Bu gece yine parmaklarımızı birleştirip Avusturya'nın İsveç'in Malmö kentinde düzenlenen 68. Eurovision Şarkı Yarışması'nda finale kalmasını ve orada büyük bir sansasyon yaratmasını umut etme zamanı. Bu kez umutlar, 90'ların Eurodance esintili parti şarkısı "We Will Rave" ve daha önce duyurulduğu gibi cesur kıyafetleriyle Malmö Arena'ya harika bir atmosfer getirecek olan 29 yaşındaki Welsli dansçı Kaleen'e bağlandı. Bu, yakın geçmişin geleneğini takip ediyor ve disko ritimleri ve yüce danslarla Alp bölgesine başarıyı geri getirmeye çalışıyor.

Zafere doğru sağlam adımlarla
Ancak, seçici kurul bunu kitaplarına yazmalıdır: Yerel yarışma tarihinin en büyük başarıları daha ağırbaşlı kompozisyonlara borçludur. 1966 yılında Karintiya doğumlu Udo Jürgens Avusturya adına üst üste üçüncü kez yarıştı ve sonunda büyük zaferini kutladı. Önceki yıllarda altıncı ve dördüncü olan Jürgens, bu büyük zafere uslu bir taç, köpek yavrusu gözleri ve neredeyse yarım yüzyıl boyunca tüm Avusturya'nın diline pelesenk olan "Merci, Chérie" ile ulaştı.

Bu başarı 2014 yılına kadar Kopenhag'da tekrarlanmadı. Steiermarklı Tom Neuwirth tarafından yaratılan kurgusal karakter Conchita Wurst, destansı marşı "Rise Like A Phoenix" ve ihtişam ve parıltıyla dolu muhteşem şovuyla izleyicileri heyecanlandırdı. Conchita'nın zaferinin sosyo-politik etkisi müzikal başarısından bile daha büyük oldu. Sakallı bir diva olarak Wurst'un zaferi LGBTQ sahnesi ve genel olarak birliktelik için son derece önemli bir işaretti. İlginç bir ayrıntı: şarkı önceden tüm plak şirketleri tarafından reddedildiği için ORF şarkıyı kendisi yayınladı.

Melankoli ve anarşi arasında
Avusturya ESC tarihinde başarı anları çok azdır, ancak her zaman olumlu sonuçlar da olmuştur. Milestones , 1972 yılında İskoçya'nın Edinburgh kentinde "Falter im Wind" ile beşinci olarak herkesi şaşırttı. O zamanlar henüz çok genç olan Christian Kolonovits piyanonun başında görülüyordu. Dört yıl sonra, kült ikili Waterloo & Robinson bir hit oldu. "My Little World" adlı şarkıları da beşinci sıranın tozunu attırmayı başardı ve sonrasında uzun süre kulaklarda çınladı. Geriye dönüp bakıldığında, 2000'li yıllar Avusturya ESC tarihinin en büyük kuraklığı olarak görülebilir. Bir aykırı isim, 2003 yılında anarşik şarkısı "Weil der Mensch zählt" ("Because people count") ile dikkatleri üzerine çeken ve Riga'da gecenin merak edilen şarkısı olarak altıncı sırayı alan Steiermarklı Alf Poier'di.

Trackshittaz'ın disko marşı"Woki mit deim Popo" ise farklı bir başarıydı. Lukas Plöchl ve Manuel Hoffelner yarı finalde sessiz sedasız elendi ancak bunun dışında şarkı sadece Skero'nun "Kabinenparty "sinden bilinen kült bir potansiyel geliştirdi. Bugüne kadarki son önemli başarı César Sampson' un 2018'de "Nobody But You" ile elde ettiği oldukça şaşırtıcı üçüncülüktü. Thomas Forstner'in yarışmayla ilgili ikircikli bir değerlendirmesi var. Dieter Bohlen tarafından yazılan "Nur ein Lied" ile 1989'da saygın bir beşincilik elde ederken, "Venedig im Regen" 1991'de hiç puan alamayarak onu alanın dibine indirdi.

Çoksayıda sıfır giriş
Bu da bizi Avusturya'da büyük başarılardan çok daha sık yaşanan ESC başarısızlıklarına getiriyor. Sadece Thomas Forstner sahadan sıfır puanla ayrılmak zorunda kalmadı, aynı zamanda "Nur in der Wiener Luft" (1962) ile Eleonore Schwarz , "Lisa, Mona Lisa" (1988) ile Wilfried ve "I Am Yours" (2015) ile The Makemakes de başları eğik bir şekilde eve dönüş yolculuğu yapmak zorunda kaldı. Sonuncular hala teatral bir şekilde yanan piyanolarıyla hatırlanıyor, ancak müzikal olarak çok daha az ikna ediciydiler. Bob Martin 1957'deki ilk yarışmada "Wohin, kleines Pony?" ile on üzerinden onuncu oldu.

Christina Simon 'un "Heute in Jerusalem" (1979) ya da Anita 'nın "Einfach weg" (1984) ile sergilediği yetersiz performanslar da aynı derecede utanç vericiydi. Avusturya 2000'li yıllarda yarışmaya katıldıysa, Global Kryner veya Eric Papilaya gibi ya çok gerilerde kaldılar ya da yarı finalde elendiler. Son yıllardaki disko ikililerimiz yüksek beklentilerle gerçeklik zeminine sert bir iniş yaptı. Lum!x feat. Pia Maria 2022'de "Halo" ile vokal gücü eksikliği nedeniyle yarı finalde başarısız olurken, Steiermark/Viyana ikilisi Teya & Salena 'nın başlangıçta bahisçiler tarafından yüksek puan alan "Who The Hell Is Edgar?" parçası bir yıl önce 15. sırayla yetinmek zorunda kaldı.

Orada olmak her şeydir
Avusturya için Şarkı Yarışması her zaman kör bir coşku ile beklenmedik bir hüzün arasında gidip gelen bir çantadır. Kaleen'in bu gece finale kalması ve belki de Cumartesi günü kazanması ya da etkileyici bir şovla erken kaybeden olarak eve dönmesi fark etmeksizin, parti sahadaki ve tüm Avrupa'daki TV ekranlarının önündeki insanları coşku fırtınalarına sürükleyecek. Sonuçta: orada olmak her şeydir!